Пад акном стакрылы клён,
Родны дом, як мілы сон.
Сьлёзы цісьне успамін,
У грудзёх кляновы клін.
Не магу ўсхапіцца ўраз,
Чорны смутак закружыў.
На сьвяты гляджу абраз...
О, Ісус мой на крыжы!
Божа, верыць памажы!
Цуд зрабі, зламі ўсё зло,
Каб дабро не ў міражы,
А ў мой край мяне вязло.
Каб-жа там ды пад акном
Мне шумеў стакрылы клён.
Чую я: самотны ён
Кліча нас у родны дом.
|
|
